اثر عصاره ی آبی سنجد بر حجم آسیب بافتی و امتیاز نقص های نورولوژیک در مدل سکته مغزی موش صحرایی

زمینه و هدف: سکته مغزی شایع ترین بیماری اعصاب و اولین عامل مرگ و میر و ناتوانی در جهان است. از آن جایی که سنجد دارای ترکیبات آنتی اکسیدانی است و در درمان بسیاری از بیماری ها از عصاره ی آن استفاده شده است؛ در این مطالعه اثر عصاره ی سنجد بر حجم آسیب بافتی و نقص های نورولوژیک ناشی از سکته مغزی در موش صحرایی بررسی شده است. روش ها: در این مطالعه ی تجربی 35 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه هفت تایی (کنترل، شم و سه گروه آزمایشی) تفکیک شدند. گروه های مورد آزمایش عصاره آبی سنجد با دوزهای 100، 200، 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن را هر روز به صورت خوراکی از طریق گاواژ به مدت 30 روز دریافت کردند. گروه کنترل نیز آب مقطر دریافت نمود؛ در حالی که در گروه شم، تیمار و القای ایسکمی صورت نگرفت. تحلیل حجم آسیب بافتی با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 انجام شد. نتایج: میانگین حجم کل سکته در دوزهای400 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (0.05p<) ولی میانگین حجم کل سکته در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد. میانگین حجم کل سکته بین گروه کنترل و شم نیز تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد سنجد به دلیل کاهش حجم آسیب بافتی و اختلالات عصبی، اثر حفاظتی در برابر آسیب­های ناشی از سکته­ی مغزی داشته باشد.